Categorie: Technologie- & IT-Recht

Open source software (OSS) vormt al lange tijd de ruggengraat van moderne softwareontwikkeling en digitale infrastructuur. Bedrijven, start-ups en overheden bouwen als vanzelfsprekend op frameworks, bibliotheken en systeemcomponenten waarvan de broncode publiek toegankelijk is. Deze technische vrijheid gaat echter gepaard met een juridische verantwoordelijkheid die vaak wordt onderschat. Iedereen die open source gebruikt – voor interne ontwikkeling of in commerciële producten – betreedt een complex gebied van auteursrecht, licentierecht en contractontwerp.

Hieronder geef ik een overzicht van de belangrijkste juridische aspecten van open source software in Duitsland – met als doel om besluitvormers en ontwikkelaars houvast te bieden en typische risico’s te vermijden. Ik schrijf zelf al tientallen jaren over dit onderwerp.

De visie om 3D-printers op de maan in te zetten, heeft de afgelopen jaren aanzienlijk aan momentum gewonnen. Wat kort geleden nog leek op een hoofdstuk uit een sciencefictionroman, komt steeds dichterbij. Vooruitgangen in additive manufacturing en succesvolle tests van deze technologie in de ruimte laten zien welke mogelijkheden 3D-printen voor de ruimtevaart biedt. Maar waar kansen zijn, zijn ook gevaren – vooral op het gebied van cybersecurity. De bescherming van gevoelige printdata en de integriteit van de printprocessen zijn cruciaal voor de vraag of het idee van een autonome, door 3D-printers ondersteunde maanbasis werkelijkheid kan worden.

Loot boxes, virtuele loot boxes in videogames, hebben de afgelopen jaren veel aandacht getrokken. Ze bieden spelers willekeurig gegenereerde virtuele items die kunnen variëren van puur cosmetische veranderingen tot spelveranderende voordelen. De juridische beoordeling van loot boxes is complex en betreft zowel de kansspelwetgeving als de bescherming van minderjarigen en consumenten. Dit artikel geeft een kort overzicht voor aanbieders en gebruikers.

Een uitspraak van het Oberlandesgericht Frankfurt (zaaknummer: 10 U 201/22) op 19 december 2024 behandelde een centraal conflict in de IT-dienstverlening: het onderscheid tussen een overeenkomst voor werk en een overeenkomst voor diensten. Het ging om de ontwikkeling van interfaces binnen een groter softwareproject en de vraag of de dienstverlener aansprakelijk is voor een specifiek succes of alleen voor zorgvuldig handelen. Deze beslissing is van groot belang voor bedrijven omdat het richtlijnen geeft voor het opstellen van contracten en de juridische bescherming van softwareprojecten.

Bedrijven die hun processen willen optimaliseren, beter geïnformeerde beslissingen willen nemen of innovatieve bedrijfsmodellen willen ontwikkelen, vertrouwen steeds vaker op AI-systemen. De technologische mogelijkheden gaan echter ook gepaard met aanzienlijke juridische uitdagingen, met name op het gebied van garantiewetgeving. Iedereen die een AI-systeem voor zijn bedrijf wil aanschaffen of zijn eigen neurale netwerk wil trainen op platforms zoals Azure of AWS moet het juridische kader zorgvuldig onderzoeken.

Het gebruik van kunstmatige intelligentie (AI) is een van de drijvende krachten achter de digitale transformatie en is in elk groot bedrijf aan de orde. Maar zoals zo vaak het geval is met technologie, wordt het principe van “doe het eerst” snel gevolgd, vooral omdat je de aansluiting niet wilt verliezen – waardoor fundamentele vragen over het contractenrecht snel uit het oog worden verloren. In het volgende kijken we naar de belangrijkste contractuele uitdagingen in een poging om praktijkgerichte impulsen te geven aan softwareontwikkelaars en management in Duitsland.